پیامبر صلى الله علیه و آله :
إذَا اسْتُحِقَّتْ وَلایَةُ اللّهِ وَالسَّعادَةُ جاءَ الأْجَلُ بَینَ الْعَینَینِ و ذَهَبَ الأْمَلُ وَراءَ الظَّهرِ و إذَا اسْتُحِقَّتْ وَلایَةُ الشَّیطانِ وَالشَّقاوَةُ جاءَ الأْمَلُ بَینَ الْعَینَینِ و ذَهَبَ الأْجَلُ وَراءَ الظَّهرِ؛(1)
هرگاه کسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان او مىآید و آرزو پشت سرش مىرود و هرگاه مستحق دوستى شیطان و بدبختى باشد، آرزو پیش چشم او، و مرگ پشت سرش قرار مىگیر
پیامبر صلى الله علیه و آله :
اَلسَّعیدُ مَنِ اخْتارَ باقِیَةً یَدومُ نَعیمُها على فانیَةٍ لا یَنفَدُ عَذابُها وَ قَدَّمَ لِما یَقدِمُ عَلَیهِ مِمّا هُوَ فى یَدَیهِ قَبلَ أن یُخَلِّفَهُ لِمَن یَسعَدُ بِإنفاقِهِ وَ قَد شَقىَ هُوَ بِجَمعِهِ؛(1)
خوشبخت کسى است که سراى باقى را که نعمتش پایدار است بر سراى فانى که عذابش بىپایان است برگزیند و از آنچه در اختیار دارد براى سرایى که به آنجا مىرود پیش فرستد قبل از آنکه آنها را براى کسى بگذارد که او با انفاق آن خوشبخت مىشود ولى خودش با گردآورى آن (دارایىها) بدبخت شده است.
